„Urodziłem się po to, żeby malować. Mogłem mieszkać w pałacu, lecz byłaby to złota klatka (i z malarstwa nici). Mogłem bogato się ożenić, lecz wybrałem towarzyszkę losu - też malarkę (i nieprzeciętny umysł)."

Leszek Drygalski urodził się w 1956 roku w Poznaniu. Studiował na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W 1981 roku obronił dyplom z malarstwa w pracowni Jacka Sienickiego oraz aneks z grafiki warsztatowej w pracowni Haliny Chrostowskiej.

Po ukończeniu studiów artysta wyjechał do Francji, gdzie zastał go stan wojenny. We Francji utrzymywał się z portretowania turystów i studiował starych mistrzów. Do kraju wrócił jesienią 1983 i od tego czasu miał wiele wystaw indywidualnych i zbiorowych. Między innymi: TEST (2 razy), Kordegarda, Poznańska Miejska Galeria - Arsenał, a także Praga Czeska, Amsterdam, Rambouillet pod Paryżem.

W swoim życiu robił rysunki do gazet, pisał artykuły o sztuce, uczył prywatnie malarstwa i rysunku, pisał (kilka razy drukowane) krótkie dramaty, rysował komiksy, pracował u tapeciarza, wykładał na Uniwersytecie Warszawskim. Swoje malarstwo uważa za postmodernistyczne (w tym znaczeniu, co to słowo wyraża).

Mieszka i pracuje w Warszawie. Malując łączy spontaniczny, ekspresyjny gest z eksperymentami z różnymi technikami malarskimi, wykorzystując m.in. marker, spray, metaliczne farby. Tematem prac jest analiza ludzkich zachowań i kontekstu funkcjonowania człowieka: natury i architektury. W części prac odnosi się do tradycji europejskiego malarstwa, interpretując tradycyjne malarskie gatunki takie jak martwa natura czy portret, a także podejmując dialog z arcydziełami dawnych mistrzów.

Nakładem Wydawnictwa Miniatura ukazał się zbiór jego dramatów zatytułowany „Dramaty nieokrzesane".

W 2012 roku Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego przyznał Leszkowi Drygalskiemu nagrodę za twórczość.